YOL VURGUNU / Güven Turan
Dağ ne zaman yerini alacak
Çıktığımız bir dağ mı olacak
Uzaktan baktığımız mı
Uçaktan
Ya da eteğini dolaştığımız mı
Uzun bir uykusuzluğu sürüklediğimiz
Bir otobüs yolculuğunda
Bozkırda uyandığımızda
Denize yaklaştığımızda ya da
Adını bir köprünün korkuluğuna
İliştirilmiş gördüğümüz mü
Sular ortasındayım burada
Bir adada
Birlikte yazı inceden inceye
Gövdelerimizle okuduğumuz
Adadan çok uzaklarda
Yol Vurgunu / Elif Sofya
Güven Turan ‘Yol Vurgunu’nu 22 Kasım 1980’de New York, Staten Island’da yazmış.
Yolculuğun içinden çıkan bir şiir izlenimi veriyor ve dağ imgesi bütün kütlesiyle şiiri adeta kaplıyor. Güven Turan şiirinin belirgin özelliklerindendir, imgelerin sadelikle güç bulması.
Bu şiirinde de uzaktan, yakından, havadan, etrafından gözle görülür elle tutulur bir varlık oluyor dağ. Sıkıntı mı, hedef mi, gerçek bir kaya kütlesi mi ya da bir hissedişin toplamı mı her neyse okuyana bıraktığı ağırlık yerini buluyor. Üstelik başka yerlerde, başka zamanlarda da o orada olduğunu hissettiriyor. Dağ’ı bir kez tanımak, bütün zaman ve mekânları gölgesiyle sarmasına yetiyor.
‘Yol Vurgunu’ kısa bir zaman diliminin, hayatın ortasına bir dağ kütlesiyle oturmasının şiiri olabilir. Bulutların arasında bir görünüp bir kaybolan o dağı pek çoğumuz tanıyoruzdur mutlaka. Tahminimce herkesin içinde taşıdığı, dışında tuttuğu, henüz tanımadığı bir dağ var ve Güven Turan da birçok duygunun, düşüncenin dağdağasını bu şiiriyle okuyucuya bırakmış.